|
|
|
|
<< Księga Jeremiasza
Streszczenie
Dziejów Apostolskich
PROLOG, DZIEJE KOŚCIOŁA W JEROZOLIMIE
1. Po wniebowstąpieniu, apostołowie zebrali się w sali na górze i drogą losowania w miejsce Judasza z dwóch: Józefa Barsaby i Macieja wybrali Macieja.
2. W dniu Pięćdziesiątnicy zostali napełnieni Duchem Świętym i mówili obcymi językam. Wystąpienie Piotra (katecheza). Pierwsze nawrócenie Żydów - około trzech tysięcy dusz przyjęło naukę i ochrzciło się. Trwali oni we wspólnocie i w łamaniu chleba.
3. Piotr i Jan weszli do świątyni na modlitwy o godzinie dziewiątej, gdzie wnoszono akurat chromego od urodzenia i położono go przy bramie Pięknej, aby prosił o jałmużnę. Poprosił Piotra i Jana o jałmużnę. Piotr powiedział, że złota i srebra nie ma, ale to co ma da mu i uzdrowił go. Zdumieni ludzie zbiegli się i Piotr wygłosił mowę (drugą).
4. Piotr i Jan za to, że przemawiali do ludu zostali zatrzymani przez straż świątynną do następnego dnia. A nawróciło się owego dnia około pięciu tysięcy mężczyzn Nazajutrz zebrał się Sanhedryn - arcykapłani Annasz, Kajfasz, Jan, Aleksander, starsi i uczeni w Piśmie. Zabronili Apostołom przemawiać i nauczać w imię Jezusa, i ze względu na lud wypuścili ich. Uzdrowiony miał 40 lat. Piotr i Jan przybyli do swoich i opowiedzieli im co zaszło. Modlili się wówczas o odwagę w głoszeniu Słowa Bożego i zostali napełnieni Duchem Świętym (małe zesłanie Ducha Świętego). Apostołowie mieli wszystko wspólne, utrzymywali się z datków ludzi i dzielili się według potrzeby. Józef zwany Barsabą (syn pocieszenia) lewita z Cypru sprzedał swoją ziemię, a pieniądze przyniósł. Apostołom.
5. Ananiasz z żoną swoją Safirą sprzedali swoje posiadłości, część pieniędzy odłożyli sobie, a cześć dali apostołom, mówiąc, że oddali wszystko. Piotr zapytał Ananiasza dlaczego skłamał Duchowi Świętemu i odłożył sobie część zapłaty za ziemię - słysząc to Ananiasz padł martwy. Po około trzech godzinach przyszła Safira nie wiedząc co się stało. Piotr Ją zapytał - czy oddali wszystkie pieniądze- ona potwierdziła. Piotr zapytał - dlaczego się zmówili i powiedział, że pochowali jej męża, a zaraz ją pochowają - i padła martwa. A wielki strach padł na tych którzy się o tym dowiedzieli. Apostołowie działali wiele cudów i uzdrowień a wielu ludzi nawracało się do Chrystusa.Saduceusze wtrącili Apostołów do więzienia,lecz w nocy Anioł Pański wyprowadził ich stamtąd i dalej nauczali w świątyni. Następnego dnia dowódca straży przyprowadził ich przed Sanhedryn. Apostołowie dawali tam świadectwo o Jezusie. Arcykapłani wpadli w gniew i chcieli zabić Apostołów, lecz wówczas wystąpił Gamaliel i powiedział,że jeśli mówią to od siebie-zostaną rozproszeni oni i ich zwolennicy,ale gdy przemawiają w imieniu Boga nikt ich nie zniszczy, bo z Bogiem nikt nie wygra.
POCZTĄTKI DZIAŁALNOŚCI MISYJNEJ KOŚCIOŁA
6. Helleniści szemrali przeciw Hebrajczykom,że przyrozda waniu jałmużny zaniedbywano ich wdowy. Aby nie zaniedbać głoszenia Słowa Bożego-wybrano Siedmiu, którzy by się zajmowali rozdawaniem jałmużny: Szczepana Filipa,Prochora,Nikanora,Tymona,Parmenasa,Mikołaja. Szczepan zaczął nauczać w synagodze,lecz Żydzi potburzyli lud, postawili fałszywych świadków i zaprowadzili przed Sanhedryn.
7. Szczepan tak mówił przed Sanhedrynem. Gdy Abraham mieszkał w Mezopotamii ukazał mu się Bóg i powiedział żeby opuścił swoją ziemię i udał się do Charanu. Po śmierci ojca przesiedlił go Bóg do ziemi którą obecnie zamieszkują. I powiedział Bóg,że będą przez czterysta lat w niewoli na obczyźnie, a potem wyjdą i będą służyć Panu na tym miejscu. I zawarł z nimi przymierze obrzezania. I tak urodził mu się Izaak, którego obrzezał dnia ósmego. Izaakowi-Jakub, Jakubowi-dwunastu patriarchów. Patriarchowie sprzedali Józefa do Egiptu, a Bóg dał mu mądrość w oczach Faraona, a ten ustanowił go przełożonym nad Egiptem i nad całym swym domem. Nastał głód w Egipcie i Kanaanie. Gdy Jakub dowie dział się,że w Egipcie jest zboże,wysłał "ojców naszych pierwszy raz, a za drugim razem Józef dał się poznać swoim braciom, a Faraon dowiedział się o jego rodzie. Posłał Józef po Jakuba,który sprowadził rodzinę swoją, w liczbie siedemdziesięciu pięciu osób. Umarł Jakub i jego rodzina i przeniesiono ich do Sychem gdzie złożono w grobie,który Abraham kupił za srebro od synów Chamora w Sychem. Nastał inny król w Egipcie, który nie znał Józefa i działał przeciwko naszemu narodowi oraz przymuszał naszych ojców by wyrzucali niemowlęta. Wówczas narodził się Mojżesz, który był miły Bogu. Przez trzy miesiące karmiono go w domu ojca, a gdy go wyrzucono zabrała go córka faraona i przybrała go sobie za syna. Mojżesza wykształcono we wszystkich naukach, a gdy skończył czterdzieści lat przyszło mu na myśl odwiedzić swych synów Izraela. Stanął w obronie jednego z nich i zabił Egipcjanina, aby pomścić pokrzywdzonego. Sądził, że bracia zrozumieją to, lecz oni nie pojęli tego. Następnego dnia zjawił się wśród nich, gdy się bili i chciał ich pogodzić, lecz jeden z nich powiedział czy chcesz mnie zabić jak zabiłeś Egipcjanina? Na te słowa Mojżesz uciekł do ziemi Madian, gdzie urodziło mu się dwóch synów. Po czterdziestu latach ukazał mu się na pustyni góry Synaj anioł Pański w ognistym krzaku i rzekł: "Poślę cię do Egiptu ". I wyprowadził lud izraelski z ziemi egipskiej przez Morze Czerwone. Przez czterdzieści lat na pustyni pośredniczył między aniołem, a ludem, lecz on nie chciał słuchać Mojżesza i uczynili sobie złotego cielca. Bóg kazał zbudować Namiot świadectwa i pod wodzą Jozuego wnieśli go do ziemi pogan, których Bóg wypędził przed ojcami naszymi, aż do czasów Dawida. On znalazł łaskę przed Panem i prosił, aby mógł wnieść przybytek dla Boga Jakuba. Ale dopiero Salomon wybudował mu dom. Wy sprzeciwiliście się Duchowi Świętemu, a wasi ojcowie prześladowali proroków, tak i wy zabiliście Sprawiedliwego. Otrzymaliście Prawo, lecz nie przestrzegaliście go. Gdy to usłyszeli zawrzeli gniewem. Szczepan zaś modlił się pełen Ducha Świętego. A oni wyrzucili go za miasto i kamienowali. On modlił się: "Panie Jezu przejmij ducha mego" a potem rzekł "Panie nie poczytaj im tego grzechu" i skonał.
8. Znajdował się tam Szaweł, który zgadzał się na zabicie Szczepana. Nastąpiło wówczas prześladowanie Kościoła i wszyscy za wyjątkiem Apostołów rozproszyli się, a Szaweł niszczył Kościół i wtrącał ludzi do więzienia. Filip (jeden z siedmiu) przybył do miasta Samarii, gdzie głosił naukę Chrystusa i czynił znaki (cuda). Był tam człowiek imieniem Szymon, zajmujący się czarną magią, który również uwierzył i towarzyszył Filipowi. Gdy Apostołowie w Jerozolimie dowiedzieli się, że Samaria przyjęła słowo Boże, wysłali Piotra i Jana, a ci rozdawali Ducha Świętego przez nałożenie rąk. Szymon przyniósł pieniądze i chciał kupić u nich dar dawania Ducha Świętego, lecz Apostołowie skarcili go. W drodze powrotnej z Samarii do Jerozolimy Anioł Pański rzekł Filipowi, by udał się na drogę z Jerozolimy do Gazy. Spotkał na niej dworskiego urzędnika królowej etiopskiej, Kandaki, który wracał z Jerozolimy, gdzie był oddać pokłon Bogu. Jadąc wozem czytał proroka Izajasza. Duch powiedział do Filipa, by się przyłączył do tego wozu. Filip przyłączył się i wyjaśniał mu pisma oraz mówił o Chrystusie. W drodze dworzanin nawrócił się, a Filip go ochrzcił. Filip nauczał w Azocie, aż dotarł do Cezarei.
9. Szaweł udał się do Damaszku, aby uwięzić i przyprowadzić do Jerozolimy uczniów i zwolenników Pańskich, lecz w drodze olśniła go światłość z nieba i usłyszał głos: "Szawle dlaczego mnie prześladujesz?" Szaweł przez trzy dni nic nie widział, ani nie jadł, ani nie pił. Towarzysze podróży zaprowadzili go do Damaszku. Był tam uczeń Ananiasz, któremu Pan w widzeniu powiedział, aby poszedł do Pawła i położył ręce na nim, by przejrzał. Ananiasz uczynił to, a Szaweł przejrzał i został napełniony Duchem Świętym. Jakiś czas spędził z uczniami w Damaszku i zaraz zaczął głosić o Jezusie Chrystusie. Wszyscy byli zdziwieni, że to właśnie Szaweł naucza. Żydzi po dłuższym czasie zmówili się i chcieli go zabić, ale uczniowie nocą spuścili go po murze na zewnątrz, a on udał się do Jerozolimy. Tam chciał się dołączyć do uczniów, lecz wszyscy się go bali nie wiedząc, że się nawrócił. Dopiero Barnaba przygarnął go i zaprowadził do Apostołów. Przemawiał tam do hellenistów, a ci chcieli go również zgładzić, lecz bracia odprowadzili go do Cezarei i wysłali do Tarsu. A Kościół rozwijał się w całej Judei Galilei i Samarii. Kiedy Piotr odwiedzał wszystkich przybył do Liddy. Znalazł tam Eneasza, który od ośmiu lat był sparaliżowany i leżał w łóżku, a Piotr go uzdrowił. W Jafie mieszkała Tabita tzn. Gazela, która czyniła wiele dobrego, lecz zachorowała i zmarła. Uczniowie z Jafy powiadomili Piotra, który był, w Liddzie, aby przybył. Po przybyciu Piotr modlił się nad łóżkiem, a Tabita ożyja. Wielu ludzi uwierzyło w Pana w Jafie, jak Liddzie i Saronie.
10. W Cezarei żył Korneliusz pobożny setnik z Kohorty. Około dziewiątej godziny dnia ukazał mu się Anioł Pański, który powiedział, aby posłał do Jafy po Szymona Piotra. Nazajutrz około szóstej godziny dnia wszedł Piotr na dach, aby się modlić. Pan ukazał mu w widzeniu na wielkim płótnie zwierzęta i płazy i polecił je jeść. Piotr odparł, że jest to nieczyste, lecz Pan powiedział: "Nie nazywaj nieczystym tego, co Bóg oczyścił". Jeszcze gdy o tym myślał Duch powiedział do niego, że szuka go trzech ludzi i aby zszedł do nich. Piotr uczynił tak i poszedł z nimi do Jafy, a byli to ludzie od Korneliusza. Nazajutrz przybył do Cezarei i w domu Korneliusza zaczął mówić o Jezusie. Podczas jego mowy Duch Święty zstąpił na wszystkich domowników, a byli to do tej pory poganie.
11. Gdy Piotr przybył do Jerozolimy ci którzy byli pochodzenia żydowskiego mieli do niego pretensje, że poszedł do pogan, a nie do Żydów. Piotr opowiedział im całe widzenie w Jafie oraz zdarzenie z Korneliuszem. Przekonali się wówczas wszyscy, że Bóg udzielił również poganom łaski nawrócenia. Apostołowie głoszący Słowo Boże dotarli do Fenicji,na Cypr i do Antiochii Syryjskiej. Wieść o tym doszła do Jerozolimy, skąd do Antiochii wysłano Barnabę. Rozwijał się tam Kościół i Bóg darzył swoimi łaskami. Barnaba udał się do Tarsu, aby poszukać Pawła i wrócił z nim do Antiochii gdzie przez cały rok pracowali. Przybyli do Antiochii z Jerozolimy również prorocy. Jeden z nich Agabos przepowiedział wielki głód, który potem nastał za czasów Klaudiusza. Uczniowie wysłali jałmużnę przez Barnabę i Szawła do Judei, aby pomóc Braciom.
12. Herod zaczął prześladować członków Kościoła. Ściął Jakuba brata Jana oraz uwięził Piotra. Żydom się to podobało, lecz w nocy, po której Herod Agryppa I miał go wydać anioł Pański wyprowadził go z więzienia. Piotr poszedł do domu Marii, matki Jana zwanego Markiem, gdzie zebrało się wielu na modlitwie, powiedział, aby donieśli o tym Jakubowi i braciom, a sam udał się gdzie indziej. Następnego dnia Herod ukarał strażników śmiercią, a sam udał sio do Cezarei. Gniewał się na mieszkańców, Tyru i Sydonu, lecz oni poprosili o pokój, ponieważ sprowadzali żywność z kraju króla. Herod ubrany w szaty królewskie zasiadł na tronie i przemawiał, a lud wołał "to głos boga, a nie człowieka" i natychmiast poraził go anioł Pański, gdyż nie oddał czci Bogu. Barnaba i Szaweł wrócili z Jerozolimy zabierając ze sobą Jana zwanego Markiem.
DZIAŁALNOŚĆ ŚW.BARNABY I ŚW.PAWŁA
13. W Antiochii przebywali:Barnaba i Szymon zwany Niger, Lucjusz Cyrenejczyk i Manaen, który wychowywał się razem z Herodem tetrarchą i Szaweł. Duch Święty powiedział: "Wyznaczcie mi Barnabę i Szawła. Apostołowie po modlitwie nałożyli na nich ręce i wyprawili. A Duch Święty zaprowadził, ich do Seleucji, skąd odpłynęli na Cypr do Salaminy i do Pafos. Spotkali tam fałszywego proroka żydowskiego Bar-Jezus, który należał do otoczenia prokonsula. Ów prokonsul Sergiusz Paweł wezwał Barnabę i Pawła i chciał słuchać słowa Bożego, ale przeszkadzał im w tym mag Elimas, chcąc odwieść prokonsula od wiary. Wtedy Szaweł pod wpływem Ducha Świętego rzekł do niego, a ten został na pewien czas niewidomy. Na ten znak prokonsul zdziwił się, lecz uwierzył. Odpłynąwszy z Pafos przybyli do Perge, a Jan odłączył się od nich i wrócił do Jerozolimy. Z Perge udali się do Antiochii Pizydyjskiej i w szabat nauczali w synagogach pogan nawróconych na monoteizm. Paweł mówił: Bóg wywyższył lud Izraelski na obczyźnie w ziemi egipskie i wyprowadził ich z niej. Przez lat czterdzieści znosił cierpliwie ich obyczaje na pustyni, a wytępiwszy siedem szczepów w ziemi Kanaan oddał im ją w dziedzictwo po około czterystu pięćdziesięciu latach. I dał im sędziów aż do proroka Samuela. Następnie przez czterdzieści lat był król Saul syn Kisza z pokolenia Beniamina, a potem królem był Dawid. Z jego potomstwa wyprowadził Bóg Jezusa, a przed Jego przyjściem powołał Jana, który głosił chrzest nawrócenia dla Izraela. Lecz mieszkańcy Jerozolimy nie przyjęli Jezusa i ukrzyżowali Go, a później złożyli do grobu, z którego po trzech dniach zmartwychwstał i ukazywał się swoim, uczniom. Gdy Paweł skończył, mówić wielu Żydów prosiło go, aby ponownie w następny szabat przemawiał do nich. W następny szabat zebrało się niemal całe miasto. Lecz zazdrośni Żydzi podburzyli lud i wyrzucili ich ze swoich granic, a apostołowie otrząsnęli pył z nóg i poszli do Ikonium.
14. W Ikonium również przemawiali w synagodze do Żydów, tak, że wielka ich liczba uwierzyła. Również i tam ci Żydzi, którzy nie uwierzyli chcieli ich ukamienować. Po długim pobycie, gdy dowiedzieli się, o tym uciekli do Listry i Derbe. Po przybyciu do Listry uzdrowili kalekę, który nie chodził od urodzenia. Na ten widok ludzie uznali ich za Bogów, i chcieli złożyć im ofiary, lecz apostołowie Paweł i Barnaba zdecydowanie zaprotestowali. W tym czasie nadeszli Żydzi z Antiochii i Ikonium i ukamienowali Pawła, lecz gdy nadeszli uczniowie wstał, a następnego dnia udał się z Barnabą do Derbe, gdzie nauczali. Potem powrócili do Listry, Ikonium, Antiochii, przeszli przez Pizydię do Pamfili i nauczali w Perge i Atalii, skąd odpłynęli do Antiochii.
15. Niektórzy przybysze z Judei nauczali, że nie może się zbawić ten, kto nie podda się obrzezaniu. Powstał spór między nimi, a Pawłem i Barnabą. Postanowiono, więc wysłać Pawła i Barnabę i kilku towarzyszy do Jerozolimy, aby wyjaśnić ten spor. Szli przez Fenicję i Samarię i tam nauczali, aż doszli do Jerozolimy, gdzie zebrali się apostołowie. Piotr przemówił do braci, że nie można wkładać jarzma ojców naszych na pogan nawracających się. Potem zabrał głos Jakub, potwierdził mowę Piotra i dodał aby poganie wstrzymywali się tylko od pokarmów ofiarowanych bożkom, od nierządu, od tego co uduszone i od krwi. Potem spisali dekret o tym o czym mówili. Wybrali spośród siebie Judę zwanego Barsabas i Sylasa, aby wysłać ich razam z Barnabą i Pawłem do Antiochii. Juda i Sylas nauczali przez pewien czas w Antiochii, a potem wrócili do Jerozolimy.
DZIAŁALNOŚĆ ŚW. PAWŁA. DRUGA WYPRAWA MISYJNA
Paweł postanowił z Barnabą odwiedzić Kościoły, w których nauczali. Barnaba chciał wziąć Jana zwanego Markiem, lecz Paweł nie zgodził się, gdyż odszedł od nich w Pamfilii. Doszło do ostrego starcia i rozdzielili się. Barnaba zabrał Marka i popłynął na Cypr, a Paweł zabrał Sylasa i poszedł przez Syrię i Cylicję.
16. Później przybyli do Derbe i Listry. W Listrze dołączył się Tymoteusz, którego musieli obrzezać ze względu na tamtejszych Żydów. Przeszli przez Frygię i Galację ponieważ Duch Święty zabronił im głosić słowo w Azji. Przybywszy do Myzji próbowali przejść do Bitynii,ale Duch Jezusa nie pozwolił im. Przeszli, więc przez Myzję do Troady. Następnie Paweł pod wpływem widzenia postanowił udać się do Macedonii. Popłynęli do Samotraki, a następnego dnia do Neapolu i do Filippi. W Filippi nauczali w szabat i rozmawiali z kobietami, które się zeszły. Jedna z nich Lidia z uwagą słuchała Pawła, a potem przyjęła chrzest i zaprosiła ich do swego domu. Paweł wypędził z pewniej niewolnicy ducha, który wróżył, lecz, gdy jej panowie, którzy czerpali z tego zysk zobaczyli, że przepadła nadzieja ich zysku oskarżyli ich przed pretorami. Ci obnażyli ich i kazali ich bić rózgami, a potem wrzucili do lochu. W nocy nastąpiło trzęsienie ziemi, tak, że otworzyły się wszystkie drzwi i opadły kajdany. Strażnik myślał, że wszyscy uciekli i chciał się zabić, lecz Paweł powstrzymał go od tego mówiąc, że nikt nie uciekł. Wtedy rozmawiali ze strażnikiem, a ten zapytał się ich, co ma robić, żeby się zbawić. Opowiedzieli mu naukę Pana, a on tej nocy zabrał ich do swojego domu. Strażnik i jego domownicy przyjęli wówczas chrzest. Rano pretorzy kazali zwolnić Pawła i Sylasa, ale Paweł powołał się na swoje obywatelstwo rzymskie i chciał, aby pretorzy im to oznajmili. Pretorzy wystraszyli się i poprosili ich, aby opuścili miasto.
17. Przeszli przez Amfipolis i Apolonię do Tesaloniki, gdzie nauczali przez trzy szabaty. Wielu Greków uwierzyło, lecz zazdrośni Żydzi podburzali lud. Tej nocy Paweł i Sylas udali się do Berei. Nauczali w synagodze, a żydzi byli tam szlachetniejsi niż w Tesalonice i wielu przyjęło ich naukę. Przybyli tam Żydzi z Tesalonoki i wzniecili zamieszanie, tak, że wysłali Pawła do Aten, a Sylas i Tymoteusz dołączyli do niego później. W oczekiwaniu na współtowarzyszy podróży Paweł nauczał w, Atenach na wzgórzu zwanym Areopagiem. Jedni się wyśmiewali, inni nie chcieli słuchać, lecz niektórzy przyłączyli się do niego.
18. Po opuszczeniu Aten Paweł udał się do Koryntu. Znalazł tam Żyda imieniem Akwila, u którego się zatrzymał i co szabat nauczał w synagodze tak Żydów jak i Greków. Gdy Sylas i Tymoteusz powrócili z Berei nauczał tylko Żydów, lecz oni sprzeciwiali się jego nauce. Zostawił więc Żydów i poszedł nauczać do pogan. Odszedł stamtąd i zamieszkał w domu Tucjusza Justusa. Wielu przyjmowało wiarę i chrzest. Pozostał tam rok i sześć miesięcy. Gdy Gallio został prokonsulem Achai, Żydzi schwytali Pawła i zawiedli przed sąd, lecz nie mieli dowodów na żadne przestępstwo, więc Gallio przepędził ich. Paweł pozostał tam jeszcze dłuższy czas, a potem udał się do Kenkrach złożył ślub i ostrzygł głowę. Następnie z Pryscyllą i Akwillą przybył do Efezu i tam ich zostawił. Nauczał w synagodze, a gdy Żydzi chcieli, aby pozostał, on nie zgodził się. i odpłynął do Cezarei potem do Jerozolimy i Antiochii.
Paweł, wybrał się przez Galację i Frygię do Efezu. Był tam Żyd Apollos, który nauczał o Jezusie, lecz znał tylko chrzest Janowy. Gdy Pryscylla i Akwilla usłyszeli go wyłożyli mu dokładnie drogę Bożą. Gdy chciał wyruszyć do Achai bracia napisali list, aby go tam przyjęli.
19. Kiedy Apollos znalazł się w Koryncie Paweł zawitał do Efezu. Zapytał uczniów czy otrzymali Ducha Świętego, lecz oni odpowiedzieli, że nic o Nim nie wiedzą. Wtedy Paweł włożył, na nich ręce i Duch. Święty zstąpił na nich. Przez trzy miesiące nauczał w synagogach, lecz niektórzy nie chcieli przyjąć wiary. Odłączył się od nich, oddzielił uczniów i rozprawiał codziennie w szkole Tyranosa. Czynił to przez dwa lata tak, że wszyscy mieszkańcy Azji, Żydzi i Grecy usłyszeli słowo Pańskie. Siedmiu synów arcykapłana żydowskiego Skewasa sami od siebie próbowali w imię Jezusa, wyrzucać złe duchy, lecz jeden człowiek opętany złym duchem rzucił się na nich i poranił ich. Dowiedzieli się o tym wszyscy Żydzi i Grecy z Efezu i strach padł na nich. Wychwalali Jezusa, a wielu, którzy uprawiali magię spalili swoje księgi na stosie. Lecz był w Efezie pewien rzemieślnik Demetriusz, który wyrabiał świątynki Artemidy, z czego miał duży zysk. Wzniecił on rozruchy z powodu głoszonej nauki o Jezusie, bojąc się upadku swojego rzemiosła. Porwano towarzyszy Pawła i ruszono gromadnie do teatru. Paweł chciał się wmieszać w tłum, lecz uczniowie nie pozwolili mu.
20. Po ustaniu rozruchu Paweł udał się do Macedonii i Grecji. Po trzech miesiącach pobytu chciał odpłynąć do Syrii, lecz gdy dowiedział się, że Żydzi uknuli przeciwko niemu spisek postanowił wracać przez Macedonię. Aż do Azji towarzyszył mu Sopater, z Tesaloniczan Arystarch, Sekundus, Gaius i Tymoteusz, a z Azji Tychik, Trofim i ci, którzy czekali w Troadzie. W Filippi dołączył się Łukasz i po pięciu dniach przybyli do Troady, gdzie byli przez siedem dni. Gdy przemawiał w Troadzie, a było już późno pewien młodzieniec Eutych zasnął na oknie i spadł z trzeciego piętra, podniesiono go martwego. Paweł zszedł na dół wziął go na ramiona i powiedział: "Nie trwóżcie się, bo on żyje". Potem chłopca przyniesiono żywego. Paweł modlił się jeszcze na górze, łamał chleb i spożywał, a trwało to do świtania. Następnie popłynął do Assos i dalej do Miletyny, Chios, Samos i Miletu. Paweł postanowił ominąć Efez, by nie tracić czasu, spieszył się bowiem na dzień Pięćdziesiątnicy do Jerozolimy. Z Miletu posłał po starszych Kościoła do Efezu. Gdy przybyli udzielił im napomnień, modlił się razem z nimi, a potem odprowadzili go na okręt.
KONIEC DZIAŁALNOŚCI - UWIĘZIENIE
21. Po rozstaniu się odpłynęli do Kos, Rodos, Patary i przybyli do Tyru. Pozostali u uczniów siedem dni, a oni pod wpływem Ducha, odradzali Pawłowi podróż do Jerozolimy. Potem przybyli okrętem do Ptolemaidy, zostali jeden dzień i dotarli do Cezarei. W Cezarei zatrzymali się u Filipa jednego z Siedmiu, który miał cztery córki dziewice-prorokinie. Mieszkali tam dłuższy czas. Przybył z Judei prorok Agabos, który pod wpływem Ducha Świętego odradzał Pawłowi podróż do Jerozolimy, gdyż czeka go tam uwięzienie. Lecz Paweł rzekł: niech się dzieje wola Pańska. Gdy przybył do Jerozolimy opowiedzieli mu uczniowie, że słyszeli o nim, iż naucza odstępstwa od Mojżesza. Doradzili mu więc, aby złożył ślub wraz z czterema mężczyznami, poddał się oczyszczeniu i ostrzygł głowę, aby Żydzi widzieli, że przestrzega Prawa na równi z nimi. Uczynił tak, lecz gdy żydzi zobaczyli Pawła w świątyni powstało zamieszanie. Zbiegli się i zaczęli go bić. Gdy trybun zobaczył wzburzenie w Jerozolimie, wziął żołnierzy i zabrał Pawła do twierdzy. A Paweł za zgolą trybuna przemówił do ludu.
22. Paweł mówił do ludu o swoim nawróceniu. Potem setnik chciał go ubiczować, lecz gdy Paweł oznajmiane jest Rzymianinem, odstąpił od tego zamiaru. Następnego dnia Paweł stanął przed Sanhedrynem.
23. Gdy zebrał się Sanhedryn Paweł powiedział, że jest faryzeuszem i że oczekuje zmartwychwstania umarłych. Wiedział bowiem, że Sanhedryn składał się z saduceuszów i faryzeuszów. I tak powstał spór między nimi. Nazajutrz Żydzi zebrali się i złożyli przysięgę, że nie będą ani jeść ani pić, dopóki nie zabiją Pawła, a było ich ponad czterdziestu. Chcieli przekonać trybuna, aby sprowadził do nich Pawła celem lepszego zbadania sprawy i wtedy chcieli go zabić, lecz doniesiono o tym trybunowi. A ten kazał nocą wyprowadzić Pawła z twierdzy i zawieść do namiestnika Feliksa do Cezarei, który był prokuratorem Judei. Wysłał list do Feliksa z wyjaśnieniem sprawy. Trybun nazywał się Klaudiusz Lizjasz. Prokurator po przybyciu Pawła kazał go strzec w świątyni do przybycia oskarżycieli.
24. Po pięciu dniach przybyli: arcykapłan Ananiasz i starsi oraz retor Tertullos. Ten ostatni zabrał głos i oskarżał Pawła. Potem zabrał głos Paweł i zaprzeczył temu mówiąc, że jest wierny Bogu. Feliks przerwał rozprawę do przyjazdu Lizjasza. Gdy ten przyjechał przesłuchiwał często Pawła czekając aż ten mu da pieniądze. Feliks pozostawił Pawła w więzieniu z życzliwości dla Żydów. Po dwóch latach następcą Feliksa został Porcjusz Festus.
25. Żydzi ponownie wnieśli skargę przeciw Pawłowi. Znów zebrał się sąd, Żydzi oskarżali Pawła, lecz nie mogli udowodnić swoich zarzutów. Paweł stwierdził, że nic złego nie uczynił i odwołał się do Cezara. Po kilku dniach do Cezarei przybył król żydowski Herod Agryppa II z Berenike, aby powitać Festusa. Festus przedstawił Agryppie sprawę Pawła.
26. Paweł stanął przed Herodem i trybunami i opowiedział im o swoim nawróceniu i o nauczaniu o Jezusie. Również Agryppa nie dopatrzył się w nim winy podpadającej pod karę śmierci lub więzienia i stwierdził, że można by go zwolnić gdyby nie odwołał się do Cezara.
27. Paweł odjechał do Italii wraz z innymi więźniami pod wodzą setnika cesarskiej kohorty Juliusza. Wsiedli na okręt adramyteński, który płynął do portów Azji. Był tam też Łukasz i Arystarch Macedończyk z Tesaloniki. Następnego dnia przybyli do Sydonu, a Juliusz pozwolił Pawłowi pójść do przyjaciół. Potem popłynęli wzdłuż Cypru koło Cylicji, Pamfili i przypłynęli do Myry w Licji. Tam przesiedli się na okręt do Italii. Popłynęli wzdłuż Kręty w kierunku Salome i zatrzymali się w miejscu Dobre Porty. Podróż stawała się coraz bardziej niebezpieczna. Gdy odpłynęli od brzegów rozszalał się sztorm. Ponieważ sztorm nie ustał nazajutrz pozbyli się ładunku, a trzeciego dnia wyrzucili sprzęt okrętowy. Ludzie tracili nadzieję, przestali już nawet jeść i pić. Pawłowi ukazał się anioł, który oznajmił, że wszyscy szczęśliwie dopłyną, bo Paweł stanie przed Cezarem. Po czternastu dniach żeglarze chcieli zbiec z okrętu, lecz żołnierze nie pozwolili im. Paweł pocieszał wszystkich i namawiał do jedzenia, a wszyscy posłuchali go, a było ich razem dwustu siedemdziesięciu sześciu. Nazajutrz ujrzeli ląd, lecz okręt wpadł na mieliznę i zaczął rozpadać się pod naporem fal. Wszyscy dopłynęli szczęśliwie do brzegu, a była to wyspa Malta.
28. Tubylcy byli życzliwi dla niech. Gdy rozpalili ognisko Pawła ukąsiła żmija, lecz nic mu nie było ku zdziwieniu tubylców i mówili, że jest bogiem. Paweł z towarzyszami został przyjęty w gościnę do namiestników wyspy Publiusza, który był wtedy chory. Paweł uzdrowił go. I schodzili się do niego wszyscy chorzy, a przy wyjeździe zaopatrzyli ich w potrzebne rzeczy. Po trzech miesiącach odpłynęli na okręcie Aleksandryjskim z godłem Dioskurów. Przybywszy do Syrakuz pozostali trzy dni i przybyli do Regium do Puteoli, gdzie spotkali braci. Zostali siedem dni i dotarli do Rzymu. Pawłowi pozwolono mieszkać prywatnie z żołnierzem, który go pilnował. Po trzech dniach od przybycia do Rzymu Paweł zaprosił do siebie najznakomitszych Żydów i mówił im, że nic złego nie uczynił. I Żydzi stwierdzili, że żadnej złej wiadomość o nim nie otrzymali. Paweł nauczał wielu Żydów, którzy do niego przychodzili. Część z nich się nawróciła, ale część nie chciała uwierzyć. Przemówił do nich Paweł słowami Izajasza: otępiało serce tego ludu. I powiedział, że zbawienie będzie posłane do pogan i będą słuchać.
Przez dwa lata nauczał Paweł w wynajętym przez siebie pokoiku wszystkich, którzy do niego przychodzili, mówiąc swobodnie i bez przeszkód o Królestwie Bożym i Panu Jezusie.
|
|
|