<< Księga Jozuego

      1. Elkana miał dwie żony: Annę i Peninnę. Anna była niepołodna, lecz Elkan bardziej ją kochał. Peninna dokuczała Annie z powodu jej niepłodności. Gdy byli w mieście Szilo, Anna modliła się do Pana o to, by urodziła syna, a wtedy odda go na służbę Bogu. Był tam kapłan Heli, który sądził, że Anna jest pijana, lecz ona rzekła, że jest nieszczęśliwa. Pan wejrzał na Anne i gdy Elkana zbliżył się do niej, po upływie odpowiedniego czasu urodziła syna. Gdy syn dorósł, zaprowadziła go do Szilo i zostawiła u Helego, któremu się przypomniała. Zaniosła też 3-letniego cielca.
      2. Anna modliła się i chwaliła Pana za to, co jej uczynił. Natomiast synowie Helego nie zważali na Pana, ani na prawa kapłańskie wobec ludu. Wówczas do Helego przybył mąż Boży i powiedział, że niejeden z jego domu zostanie zabity za grzechy jego synów.
      3. Pan zawołał trzykrotnie Samuela w nocy, ale ten myślał, że to Heli go woła, lecz Heli wyjaśnił mu, że to Pan mówi do niego. Samuel zaczął słuchać, a Pan powiedział, że ukarze dom Helgo na wieki za grzech, jakiego się dopuszczają jego synowie. Ukarze go także za to, że Heli wiedząc o tym grzechu, nie karci swoich synów. Rano Heli zapytał Samuela, co mu powiedział Pan. Samuel opowiedział mu wszystko. Heli odparł, żeby Pan czynił, co uznaje za dobre.
      4. Filistyni rozpoczęli walkę z Izraelitami. W tej walce Izraelici ponieśli klęskę, a poległo ich około 4000. Sprowadzono zatem Akrę Przymierza. Na ten widok Filistyni przestraszyli, ale stoczyli kolejną walkę, w której również odnieśli zwycięstwo. W drugiej walce zginęło 30 000 Izraelitów i została zabrana im Arka Przymierza. Pewien człowiek uciekł do Szilo i opowiedział o tym Helemu, który miał wówczas 98 lat i był już ociemniały. Gdy Heli to usłyszał, spadł z krzesła, złamał kark i umarł. Żona Pinchasa urodziła syna i nazwała go Ikabod.
      5. Filistyni przenieśli Arkę z Eden-Haezer do Aszdodu, do świątyni Dagona. Następnego dnia spostrzegli, że Dagon leżał przed Arką twarzą do ziemi. Pan ukarał mieszkańców Aszdodu guzami. Filistyni przenieśli zatem Arkę do Gat, a Pan podniósł na nich rękę. Potem chciano przenieść ją do Ekronu, lecz mieszkańcy tego miasta bali się ją przyjąć, ze względu na nieszczęścia, jakie spotykały miasta, w których przebywała Arka.
      6. Przez siedem miesięcy Arka była w ziemi filistyńskiej. Potem umieszczono Arkę na wozie, zaprzęgnięto dwie krowy mleczne. Zabrano także, jako dar pokutny, podobizny myszy i guzów, które niszczyły kraj, a były one wykonane ze złota. Zawieziono to wszysko do Bet-Szemesz. Izraelici dokonali całopalenia i złożyli w tym dniu ofiary Panu. Synowie Jechoniasza przyszli zobaczyć Arkę, a Pan zabił 70 spośród nich. Wysłano posłów Kiriat-Jearim z zawiadomieniem, by odebrać Arkę Pańską.
      7. Mieszkańcy Kiriat-Jearim z zabrali Arkę do domu Abinadaba na wzgórzu, a Eleazara, poświęcili, aby strzegł Arki.

      Minęło 20 lat od przybycia Arki do Kiriat-Jearim. Wtedy Samuel modlił się do Pana za lud Izraelski. Filistyni napadli na Izraelitów, lecz ponieśli klęskę. Samuel ustawił kamień, między Mispa a Jeszana na znak, że Pan ich wspierał. Odzyskali oni swoje ziemie i Ręka Pańska zawisła nad Filistynami po wszystkie dni życia Samuela. Samuel sprawował sądy nad Izraelem i mieszkał w Rama.
      8. Samuel ustanowił swoich synów sędziami nad Izraelem: Joela i Abiasza, jednak oni szukali własnych korzyści. Dlatego lud zapragnął króla na d sobą.Samuel poradził się Pana, a Ten powiedział, że król wyniesie się nad swój lud i zabierze im wszystko. Samuel powtórzył to ludowi, lecz lud nie chciał go słuchać i nadal pragnął króla.
      9. Był pewien człowiek imieniem Kisz i miał syna Saula. Gdy zaginęły jego oślice, wysłał swego syna, aby je odszukał. Gdy ich nie znalazł, postanowił udać się do Samuela po radę. Saul spotkał Samuela idącego na wyżynę, aby złożyć ofiarę. Było tam 30 zaproszonych, a wśród nich Saul. Gdy wracali do miasta Samuel zaczął rozmawiać z Saulem.
      10. Samuel namaścił Saula na króla, tak jak mu kazał Pan. Gdy Saul przybył do Gibea, spotkał się z gromadą proroków. Opanował go wtedy duch Boży i zaczął prorokować wśród nich. Tymczasem Samuel zwołał lud do Mispa. Przemówił do ludu, że wzgardzili Panem i zapragnęli króla. Potem zaczęto głosować, a los padł na Saula.
      11. Ammonici oblegali Jabesz w Gileadzie. Saul zebrał 300 tysięcy wojowników z Izraela i 30 tysięcy z Judy i pokonał Ammonitów. Potem Izraelici wyruszyli do Gilgal i obwolali Saula królem.
      12. Samuel przemówił do ludu, że zapomnieli o swoim Panu, a wybrali króla. Pan zesłał tego dnia deszcz i grzmoty, a wszyscy prosili Samuela, by się modlił do Pana. Samuel rzekł, by nie bali się i służyli Panu całym sercem, bo gdy będą przewrotni zginą wraz z królem.
      13. Saul zebrał wokół siebie 3 tysiące wojska i podbił Filistynów. Potem Filistyni zebrali do walki 3 tysiące rydwanów, 6 tysięcy konnicy i wiele piechoty. Izraelici zobaczywszy to, pochowali się w jaskiniach. Saul był w Gilgal i odchodził do niego cały strwożony naród. Saul czekał na Samuela 7 dni, a ten nie przychodził, więc złożył ofiarę całopalną Panu. Gdy Samuel przyszedł, Saul nie pochwalił jego postępowania. Z Saulem było 600 ludzi. Ponieważ w ziemi izraelskiej nie było kowala, Hebrajczycy nie mieli mieczów.
      14. Jonatan, syn Saula odszedł potajemnie od ojca i napadł na Filistynów zabijając 20 ich ludzi. Zobaczywszy, że Filistyni uciekają, wszyscy Izraelczycy dołączyli się do Saula i Jonatana. Saul zabronił jeść, dopóki nie pomszczą wrogów. Jonatan tego nie słyszał i zjadł w lesie miód. Gdy lud pobił Filistynów, rzucił się na owce i jadł je z krwią. Saul zbudował po raz pierwszy ołtarz Panu i pytał się Boga, czy ma uderzyć na Filistynów. Bóg nie odpowiadał. Saul rzucił losy i okazało się, że Jonatan zgrzeszył jedząc miód. Saul chciał zabić syna, lecz lud sprzeciwiał się, gdyż Jonatan z Bożą pomocą odniósł zwycięstwo.
      15. Samuel w imieniu Pana kazał Saulowi wyruszyć przeciw Amalekitom i zabić wszystkich wraz z dobytkiem. Saul uczynił tak, lecz zostawił sobie dorodniejsze sztuki bydła. Oszczędził także króla Agaga. Samuel, gdy to zobaczył, odebrał władzę królewską Saulowi, a króla Agaga kazał stracić. Saul nie był już królem, bo nie wypełnił woli Pana i nie zabił wszystkich zwierząt, gdyż część chciał zostawić na ofiarę. Samuel powiedział Saulowi, że lepsze jest posłuszeństwo niż ofiara.

      16. Pan kazał udać się Samuelowi do Jessego do Betlejem, by namaścić nowego króla. Jesse pokazał Samuelowi synów swoich, lecz żadnego z siedmiu Pan nie wybrał. Samuel kazał przyprowadzić najmłodszego, który pasł owce. Pan powiedział, że ten ma być królem. Zatem Samuel namaścił Dawida na króla, a sam powrócił do Rama. Duch Pański opuścił Saula, a opętał go zły duch. Słudzy jego zaproponowali, że przyprowadzą człowieka, który gra na cytrze i gdy zły duch będzie go dręczył ów człowiek będzie grał, aby Saulowi było lepiej. Przyprowadzili do niego Dawida, syna Jessego, który grał mu na cytrze.
      17. Filistyni zgromadzili się do walki z Izraelitami. Goliat wyszedł spośród Filistynów i chciał walczyć z Izraelczykiem, a wszyscy się go bali. Król wyznaczył nagrodę dla tego, kto pokona Goliata. Zwycięzcę obsypie bogactwem, da córkę swą za żonę, a rodzinę jego uczyni wolną do danin. Przybył tam Dawid, a gdy o wszystkim usłyszał, pragnął zmierzyć się z Goliatem. Dawid wziął do torby kamienie, poszedł walczyć i jednym rzutem z procy zabił Goliata.
      18. Jonatan, syn Saula polubił Dawida. Od tego dnia Saul zabrał Dawida do swego domu. Saul ustanowił Dawida dowódcą wojska, ale gdy zobaczył, że Dawidowi się powodzi, zaczął mu zazdrościć. Odsunął więc Saul Dawida od siebie i ustanowił go dowódcą 1000 żołnierzy. Saul bał się Dawida, a cały lud miłował Dawida. Saul chciał dać Dawidowi za żonę najstarszą córkę Merab, ale tuż przed ślubem oddano ją za żonę Adrielowi z Mecholi. Natomiast Mikal, córka Saula pokochała Dawida. Saul dał mu ją za żonę, jako przynętę, myśląc, że Filistyni zabiją w końcu Dawida. Saul kazał też Dawidowi dostarczyć, za swoją córkę, 100 filistyńskich napletków. Dawid wyruszył, zabił 200 Filistynów i dostarczył napletki Saulowi. Dawid odnosił coraz większe zwycięstwa nad Filistynami, a Saul coraz bardziej się go obawiał.
      19. Saul postanowił zabić Dawida, lecz Jonatan ostrzegł go i Dawid ukrył się. Jonatan zaczął namawiać ojca swego, by oszczędził Dawida. Przysiągł więc Saul, że nie zabije go i Dawid powrócił. Jednak, gdy znów wybuchła wojna, a Dawid odniósł zwycięstwo nad Filistynami, zły duch ponownie opanował Saula. Saul usiłował wówczas przybić Dawida dzidą do ściany, lecz Dawid uniknął ciosu. Następnie Saul wysłał posłańców do domu Dawida, aby go zabili. Milkal, żona Dawida, ostrzegła swego męża i spuściła go przez okno, a w łożu, na jego miejscu, położyła posążek. Gdy przyszli posłańcy i zobaczyli posążek, donieśli o tym Saulowi. Saul pytał Milkal, czemu go oszukała. Ona odpowiedziała mu, że Dawid groził jej, że ją zabije, jeśli go nie puści. Dawid zaś przybył do Samuela w Rama i zdał mu relację. Następnie Dawid i Samuel udali się do Najot. Dowiedział się o tym Saul i wysłał posłańców, aby schwytali Dawida. Posłańcy przyszli do Najot, ale przyłączyli się do Dawida i Samuela i razem z nimi zaczęli prorokować. Saul ponownie wysłał posłańców, lecz sytuacja się powtórzyła. Wyruszył zatem sam Saul, lecz i on zdjął szaty i prorokował.
      20. Dawid uciekł z Rama i zawarł z Jonatanem przymierze, że będzie mu donosił o zamiarach swego ojca względem Dawida. Dawid nie przyszedł na ucztę z Saulem. Saul na drugi dzień zapytał Jonatana, gdzie jest Dawid. Ten odpowiedział swojemu ojcu, że pojechał do Betlejem złożyć ofiarę doroczną, razem ze swoją rodziną. Saul rozgniewał się, a był to znak, że chce zabić Dawida. Jonatan chciał bronić Dawida, lecz Saul chwycił dzidę i chciał go przebić. Potem Jonatan udał się na pole, wystrzelił strzałę i rzekł do chłopca, aby ją przyniósł. Powiedział mu także, że strzała leży dalej niż on szuka. Był to znak dla Dawida, że ma uchodzić.
      21. Dawid uciekł do Nob, do kapłana Achimeleka. Poprosił go o chleb mówiąc, że idzie z misją do króla. Kapłan z braku chleba dał Dawidowi i jego towarzyszom chleby pokładne. Dawid poprosił także o miecz, a kapłan dał mu miecz Goliata. Potem Dawid udał się do Akisza, króla Gat. Król wspomniał na jego zwycięstwo nad Filistynami. Na te słowa Dawid zląkł się i udawał szalonego.
      22. Potem Dawid uciekł stamtąd i schronił się do jaskini Adullam. Zgromadziła się przy nim cała rodzina i inni uciśnieni. Stamtąd Dawid udał się do Mispe, do króla Moabu. Sprowadził tam też swoich rodziców. Potem za poradą proroka Gada udał się do lasu Cheret. Tymczasem Saul dowiedział się od Doega Edomity, przełożonego sług Saula, że Achimelek zaopatrzył Dawida. Saul kazał przyprowadzić do siebie kapłanów, a następnie ich zabił. Uszedł cało tylko Abiatar, syn Achimeleka, który doniósł o tym Dawidowi. Abiatar został przy Dawidzie.
      23. Dawid został zawiadomiony o tym, że Filistyni oblegają Keilę. Poradził się zatem Pana, wyruszył tam i zadał klęskę Filistynom. Saul dowiedział się o tym i chciał wyruszyć do Keili, żeby zabić Dawida. Dawid został ostrzeżony i zbiegł na pustynię Zif w Chorsza. Mieszkańcy Zif donieśli o tym Saulowi i Saul udał się do Chorsza. Dawid uciekł wtedy na pustynię Maon, a Saul rozpoczął za nim pościg. Gdy Filistyni wdarli się do kraju, Saul był zmuszony zawrócić.
      24. Dawid ukrył się w miejscach niedostępnych Engaddi. Gdy Saul wrócił z wyprawy na Filistynów, zabrał 3 tysiące wojska i udał się w poszukiwaniu Dawida. Po drodze Saul wszedł do jaskini, aby okryć sobie nogi (?okryć sobie nogi? - wschodni eufemizm oznaczający spełnienie potrzeb fizjologicznych). W tej samej jaskini przebywał Dawid ze swoimi ludźmi. Ludzie Dawida mówili, żeby zabić Saula. Dawid zbliżył się do Saula i odciął mu jego płaszcz, lecz później odstąpił od zamiaru zabicia, gdyż Saul był pomazańcem Bożym. Gdy Saul wyszedł z jaskini, Dawid wyszedł za nim, upadł na twarz i mówił, że nie szuka zguby swego króla Saula. Gdyby chciał go zabić uczyniłby to już w jaskini i pokazał mu na dowód kawałek jego płaszcza. Saul słysząc to głośno zapłakał i pojednał się z Dawidem. Dawid złożył przysięgę, że nie wytraci imienia Saula i nie wyniszczy jego potomstwa. Saul powiedział, że Dawid będzie królem. Potem Saul powrócił do domu, a Dawid udał się ze swymi ludźmi w miejsca niedostępne.
      25. Tymczasem zmarł Samuel i Izraelici pochowali go w Rama. Dawid udał się na pustynię Paran. W Maon żył okrutny i występny Nabal ze swoją mądrą i piękną żoną Abigail. Dawid wyprawił 10 młodzieńców do Nabala, który strzygł swoje owce, a miał ich 3000 i 1000 kóz. Jednak Nabal przepędził młodzieńców. Dawid dowiedziawszy się o tym, zabrał ze sobą 400 ludzi i wyruszył na Nabala. Abigail wyszła naprzeciw Dawida, aby go przebłagać. Wzięła ze sobą 200 chlebów, 2 bukłaki wina, 5 przyrządzonych owiec, 5 sea (15 litrów) prażonych ziaren, sto gron rodzynków i 200 ciastek figowych. Dawid dał się przebłagać i zawrócił. Potem Dawid posłał po Abigail, żeby pojąć ją za żonę. Wziął jeszcze Achinoam z Jizreel i obie pojął za żony. Natomiast Saul oddał Mikal, swoją córkę, a żonę Dawida, Palatiemu, synowi Lajisza.
      26. Zifejczycy donieśli Saulowi w Gibea, że Dawid ukrywa się na wzgórzu Chakila. Saul wyruszył więc na pustynię Zif z 3000 tysiącami wojska. Gdy Saul i jego wojsko spali, Dawid zakradł się z Abiszajem do obozu, zabrał dzidę i manierkę Saula i udał się na bezpieczną odległość. Potem zawołał Abnera, dowódcę wojska i zapytał, czemu nie strzeże króla. Dawid zapytał także Saula, czemu go ściga. Saul odrzekł, że zgrzeszył i zawrócił do siebie, a Dawid udał się w swoją stronę.
      27. Dawid jednak obawiał się Saula i udał się z rodziną do Akisza syna Maoka, króla Gat. Gdy Saul dowiedział się o tym, przestał ścigać Dawida. Dawid poprosił Akisza, aby dał mu, jakieś miejsce do osiedlenia się. Akisz dał mu Siklag. Dawid podbijał tam: Geszurytów, Girzytów i Amalekitów. W ten sposób Dawid osiedlił się w ziemi filistyńskiej i zabijał wszystkich mieszkańców, aby go nie wydali i żeby nie mówili, że ich łupił.
      28. Filistyni zgromadzili wojsko i chcieli uderzyć na Izraelczyków. Akisz rzekł do Dawida, żeby z nim wyruszył. Saul wystraszył się wojsk filistyńskich i pytał Pana, co ma uczynić, lecz Pan nie odpowiadał. Poszedł więc do wróżki i polecił wywołać ducha. Pojawił się zmarły Samuel, przepowiedział mu, że Pan odda Izraelitów w ręce Filistynów. Na te słowa Saul przeraził się i odszedł.
      29. Książęta filistyńscy obawiali się, że Dawid może ze swym wojskiem połączyć się z Izraelitami i nie chcieli, by z nimi szedł. Powrócił więc Dawid z powrotem.
      30. Gdy Dawid powrócił do Siklag, zobaczył, że miasto jest spalone, a ich kobiety i dzieci zostały uprowadzone przez Amalekitów. Dawid wyruszył z 600 ludźmi. 200 ludzi, którzy byli zmęczeni zostali przy potoku Besor, a 400 urządziło pościg. W polu spotkali głodnego Egipcjanina, niewolnika Amalekitów. Nakarmili go, a on wskazał gdzie są Amalekici. Dawid pobił i złupił Amalekitów, a swoje kobiety odzyskał. Gdy ludzie Dawida powrócili do siebie, część z nich nie chciała się podzielić łupem, lecz Dawid nakazał podzielić wszystko sprawiedliwie.
      31. Filistyni zaś pokonali Saula z jego ludźmi. Gdy Saul zobaczył, że przegrywa, przebił się mieczem. Filistyni obcięli Saulowi głowę, a jego ciało powiesili na murze Bet-Szean. Gdy usłyszeli o tym Izraelici, pouciekali, a mieszkańcy Jabesz z Gileadu zdjęli ciało Saula i pościli przez 7 dni.