<< 2 Księga Samuela

      1. Pan powołał Jeremiasza i położył swoje słowa w jego usta. Następnie Pan pokazał mu w widzeniu gałązkę drzewa "czuwającego" (migdałowego) na znak, że czuwa nad swoim słowem, by je wypełnić. Potem ukazał Jeremiaszowi wrzący kocioł z powierzchnią od strony północnej, jako znak, że od północy rozszaleje się zagłada mieszkańców ziemi, za to, że odeszli od Pana i hołd oddawali dziełom rąk swoich. Pan rzekł do Jeremiasza: wstań i mów co ci rozkażę. Będą walczyć przeciw tobie, ale cię nie zwyciężą, bo Ja jestem z tobą.
      2. Izrael odstąpił od Pana i oddał pokłon bożkom.
      3. Izrael - Odstępca może powrócić do Pana, gdy uzna swoją winę, a Pan da mu zbawienie.
      4. Jeżeli Izrael chce powrócić do Pana musi oddalić swe bóstwa, bo inaczej gniew Pański wybuchnie z powodu ich przewrotnych uczynków. Pan sprowadzi nieszczęście i wszelkie zniszczenie z północy. Dlatego niech Izrael przywdzieje szaty pokutne, bo Pan spustoszy cały kraj.
      5. W Jerozolimie panowało powszechne zepsucie, kara za to jest nieodwołalna. Pan wykona karę i sprowadzi naród z daleka, który pokona Izrela i Judę i będą służyć obcym w obcej ziemi. Naród Izraela jest zatwardziały, obrzydliwość i groza dzieją się w kraju.
      6. Uciekajcie z Jerozolimy, albowiem od północy zagraża nieszczęście. Wszyscy w Jerozolimie popełniają oszustwa. Nie zważają na słowa Pana i wzgardzili Jego prawem.
      7. Pan rzekł do Jeremiasza: "Jeżeli ludzie poprawią swoje postępowanie, pozwolę im mieszkać na tym miejscu". Izrael składa ofiary obcym bogom. Składają ofiary, a nie są Panu posłuszni. Pan odrzucił Judę, bo składała ofiary bożkom w domu Pana.
      8. Pan wydobędzie z grobów kości królów judzkich i rozrzuci je. Jeremiasz skarży się na los narodu.
      9. Pan wypróbuje Izraela przetapiając w tyglu. Podnieście płacz i lament, Pan zamieni Jerozolimę w stos gruzu i rozproszy Izraela między narodami, których nie znają. Zawołajcie płaczki, niech śpiewają pieśń żałobną. Oto dzień nadejdzie, kiedy Pan wszystkich nawiedzi.
      10. Bóstwa są wytworem ludzkich rąk, Pan zaś jest prawdziwym Bogiem. "Bogowie nie uczynili nieba i ziemi, znikną więc z ziemi z spod nieba". Pan zapowiada wygnanie. Jeremiasz modli się, by Pan ukarał go, a także niewierne narody

      11. Przeklęty człowiek, który nie słucha słów Pańskiego przymierza. Dlatego Pan sprowadzi na nich nieszczęście, którego nie będą mogli uniknąć.
      12. Pasterze zniszczyli winnicę Pana i zamienili je na pełne żałoby odludzie. Gdy narody sąsiednie będą przysięgać na życie Pana, pozwoli On na rozprzestrzenianie się wśród swego ludu.
      13. Naród Izraelski ze względu na swoją niegodziwość można porównać do zbutwiałego pasa. Pan wyniszczy ich bez miłosierdzia. Pan radzi, by odrzucić pychę, bo będzie biada Jerozolimie.
      14. Pan zesłał suszę. Fałszywi prorocy głoszą, że nie będzie klęski, lecz Pan temu przeczy i lamentuje, że wielka klęska dosięgnie Izraela. Jeremiasz wyznaje wiarę.
      15. Gdyby Mojżesz i Samuel stanęli przed Panem, nie odwróci On swojego gniewu. Jeremiasz skarży się, że się narodził. Pan mówi, że gdy Jeremiasz się nawróci, Pan będzie go dalej wspomagał.
      16. Jeremiasz nie miał brać żony i mieć dzieci, bo wszyscy, którzy się narodzą na tym miejscu, zginą od różnych chorób i nikt ich nie będzie opłakiwał. Bardziej będą chwalić dzień wyzwolenia z niewoli z ziemi północnej niż z wyzwolenia z Egiptu i wrócą narody do Pana.
      17. Juda rozpaliła gniew Pański. Przeklęty człowiek pokładający ufność w człowieku, błogosławiony, kto pokłada ufność w Panu. Pan nakazuje świecić szabat i nie nosić w ten dzień ciężarów.
      18. Jeśli garncarzowi nie uda się uformować jakiegoś naczynia, to wyrabia z tej gliny inne. Tak i Pan może postąpić z przewrotnym Izraelem, lecz jeśli się nawrócą, Pan nie ześle kary. Ludzie spiskują na życie Jeremiasza, lecz on prosi Pana o pomoc.
      19. Jak tłucze się gliniane naczynie i jest bezużyteczne, tak Pan wytraci Izraela.
      20. Kapłan Paszchur, główny nadzorca w domu Pańskim, uwięził na jedne dzień i wychłostał Jeremiasza. Jeremiasz głosił słowa Pana, że Paszchur będzie uprowadzony w niewolę do Babilonu i tam zginie. Jeremiasza toczy wewnętrzną walkę i żałuje, że się narodził.

      21. Jeremiasz zapowiada upadek Jerozolimy. Kto zostanie w tym mieście umrze od zarazy i głodu. Kto się odda w niewolę będzie żył.
      22. Joachaz nie ujrzy już swojej ziemi. Jojakim będzie miał pogrzeb osła, a Jerozolima dozna wstydu za swoje nieprawości. Jechoniasz zostanie wydany w ręce Babilończyków.
      23. Pan zapowiada zbawienie w czasach mesjańskich. Zapowiada nieszczęście dla fałszywych proroków, którzy ulegli zepsuciu i dopuszczają się nadużyć. Wszystkich ich ukarze.
      24. Pan patrzy na mieszkańców Judy życzliwie, jak się patrzy na wyborne figi. Z Sedecjaszem postąpi tak, jak się czyni z bezwartościowymi figami.
      25. Jeremiasz głosi, że jeśli naród judzki nie pozostawi swych grzesznych uczynków, Pan sprowadzi przeciw nim Nabuchodonozora.

      26. Jeremiasz głosił, że jeśli lud się odwróci od swoich uczynków Pan nie ukarze ich. Mówił tak na dziedzińcu domu Pańskiego. Lud pochwycił go i chciał zabić, gdyż prorokował zburzenie Jerozolimy. Ochraniał go jednak Achikam, syn Szafana. Prorok Uriasz prorokował podobnie jak Jeremiasz, lecz gdy usłyszał, ze chcą go pochwycić zbiegł do Egiptu. Wtedy król Jojakim posłał Elnatana, a ten sprowadził go z Egiptu. Król kazał stracić Uriasza.
      27. Jeremiasz karał fałszywych proroków, mówiących, ze Nabuchodonozor nie zdobędzie Jerozolimy. Mówił do Sedecjasza, króla Judy, aby oddał się Babilończykom on i naród i żeby im służyli. Jeśli nie poddadzą się zginą.
      28. Chananiasz syn Azzura głosił, że w ciągu 2 lat odzyska naczynia świątynne zabrane przez Nabuchodonozora i sprowadzi stamtąd Jechoniasza. Jeremiasz ostrzegał go, lecz ten wziął drewniane jarzmo z szyi Jeremiasza (które Pan kazał Jeremiaszowi nałożyć głosząc proroctwa) i połamał je. Jeremiasz głosił, że Pan ześle teraz nie drewniane, lecz żelazne jarzmo na Izraela. Na znak, że Chananiasz jest fałszywym prorokiem Jeremiasz przepowiedział, że umrze w ciągu 1 roku. I tak się stało.
      29. Jeremiasz posłał list do wygnańców, by poddali się królowi Babilońskiemu, by pracowali i zakładali rodziny. Fałszywych zaś proroków zabije Nabuchodonozor.

      30. Pan zapowiada wyzwolenie Izraela. Mówi, że wyniszczy ich wrogów, ale Izraela ukarze sprawiedliwie i przywróci do poprzedniego stanu.
      31. Pan ukochał Izraela odwieczną miłością, nie może więc go odrzucić. Przyprowadzi z powrotem Izrael z ziemi północnej i wszyscy będą się radować. Każdy będzie odpowiadał za osobiste uczynki, a nie za uczynki przodków. Pan zawrze nowe przymierze z Izraelem, by go już więcej nie niszczyć.
      32. Jeremiasz kupił pole od Chanameela syna Szalluma swego stryja na znak, że Izrael powróci z niewoli. A był on wówczas więziony przez Sedecjasza za proroctwa przeciw niemu. Pan powiedział Jeremiaszowi, że da swemu ludowi wybranemu jedno serce i jedną zasadę postępowania, by zawsze bali się Pana dla swego dobra i swych potomków. Powrócą do swoich ziem i będą kupować pola, a Pan odmieni ich zły los.
      33. Pan dopuści by jego lud został pokonany przez Chaldejczyków, lecz na powrót odmieni los tego kraju jaki był przedtem.
      34. Jeremiasz przepowiedział los Sedecjasza, że nie zginie od miecza, lecz tak jak na króla przystało. Sedecjasz i cały lud jerozolimski zawarł umowę z Panem, że uwolnią swoich niewolników. Uczynili tak, lecz po uwolnieniu na powrót sprowadzili do siebie niewolników. Pan powiedział, że wyda ich za to odstępstwo w ręce Babilończyków.
      35. Pan polecił Jeremiaszowi, by udał się do Rekabitów i dał im pić wino, lecz oni nie pili wina i mieszkali w namiotach, będąc wiernymi nakazom ich praojca Jonadaba syna Rekaba. Wówczas Pan powiedział, że nie zabraknie im potomka, który by stał zawsze przed Panem. Niewierną zaś Judę, która nie usłuchała nakazów swego Pana Boga, Pan ukarze.

      36. W czwartym roku panowania króla judzkiego Jojakima syna Jozjasza Pan nakazał Jeremiaszowi spisać wszystko co mu Pan powiedział przeciw Judzie. Zawołał więc Jeremiasz Barucha, który spisał to wszystko pod jego dyktando. W piątym roku panowania Jojakima zwołano na post przed Panem mieszkańców Jerozolimy. Odczytał wówczas Baruch zwój księgi w domu Pańskim w sali Gemariasza. Usłyszał to Micheasz i oznajmił to przywódcom. Ci zawołali go i kazali przeczytać zwój. Potem odesłali go z poleceniem by on i Jeremiasz ukryli się . Następnie dali zwój do przeczytania królowi. Judi czytał zwój, a król odcinał po kawałku i palił. Potem kazał odszukać Jeremiasza i Barucha, lecz Pan ich ukrył. Pan nakazał jeszcze raz spisać wszystko. I Jeremiasz uczynił to, dodając liczne słowa podobne do poprzednich . Sekretarzem był także Baruch.
      37. W miejsce Jechoniasza władzę objął Sedecjasz. Jeremiasz otrzymał słowo od Pana, że wojska faraona, które spieszą z pomocą zawrócą, a Chaldejczycy ponownie oblegać będą Jerozolimę. Jeremiasz chciał wyjść z Jerozolimy, by dokonać podziału majątku wśród swoich, ale zatrzymał go strażnik pod pretekstem zdrady i został uwięziony. Sedecjasz wypytywał się Jeremiasza o słowo Pana, a Jeremiasz oznajmił, że będzie on wydany w ręce króla babilońskiego. Prosił go by nie odsyłał go do więzienia. I trzymano Jeremiasza w warowni.
      38. Przywódcy wrzucili Jeremiasza do cysterny z błotem, ale pewien Kuszyta Ebedmelek poprosił króla, by go stamtąd wyciągnąć, bo umrze z głodu. Król zgodził się. Później król Sedecjasz przywołał Jeremiasza do siebie i prosił, by mówił słowa od Pana. Jeremiasz powiedział, żeby się poddał, bo inaczej Jerozolima zostanie zburzona. Król zakazał Jeremiaszowi mówić o tej rozmowie z kimkolwiek.
      39. W 9 roku panowania Sedecjasza Nabuchodonozor obległ Jerozolimę. Sedecjasz i wojownicy zbiegli, lecz wojsko chaldejskie ścigało ich i pojmało. Nabuchodonozor zabił wojowników Sedecjasza, a jemu samemu wydłubał oczy i zakuł w kajdany. Chaldejczycy spalili miasto i zburzyli mury, ludność uprowadzili do niewoli, tylko nielicznej garstce ubogich przydzielono winnice i pola. Jeremiasza uwolniono, a Pan jeszcze w więzieniu skierował do niego słowo, że Ebedmelek nie zostanie zabity, bo zaufał Panu.
      40. Nebuzaradan, dowódca straży przybocznej uwolnił Jeremiasza. On zaś udał się do Godoliasza, którego król babiloński uczynił zarządcą kraju. Godoliasz zachęcał do odbudowy normalnego życia w Palestynie, lecz król Ammonitów wysłał Izmaela, by zamordował Godoliasza. Gdy Godoliasz się o tym dowiedział nie chciał wierzyć.
      41. Izmael przybył z dziesięciu ludźmi do Godoliasza i zamordował go wraz ze wszystkim ucztującymi. Następnego dnia przyszli ludzie z Sychem, Szilo i z Samarii, niosąc ofiary z pokarmów i kadzidło. Izmael wyszedł im naprzeciw, a gdy razem weszli do Mispa zamordował ich i wrzucił do cysterny. Jochanan dowiedziawszy się o tym wyruszył, by walczyć z Izmaelem. Spotkał go u wielkiego stawu w Gibeonie. Izmael uprowadził ze sobą z Mispy ludzi, którzy mieli ukryte zapasy i nie zabił ich . Gdy Izmael zbliżył się do Jochanana, lud, który był z Izmaelem przyłączył się do Jochanana. Izmael zaś zbiegł do Ammonitów. Jochanan bał się go gonić i wyruszyli w drogę do Egiptu.
      42. Jochanan, Jezaniasz oraz cały lud udali się do Jeremiasza, by zapytał Pana, co mają robić. Pan rzekł po 10 dniach Jeremiaszowi, by ten lud został tu, w innym przypadku, udając się do Egiptu, umrą tam od głodu, zarazy i miecza. Lecz oni nie usłuchali Jeremiasza.
      43. Zabrali Jeremiasza i cały lud i poszli do Egiptu do Tachpanaches. Tam Pan przemówił do Jeremiasza, by włożył wielkie kamienie w zaprawę murarską, tak jak cegłę przy wejściu do domu faraona. Pan sprowadzi Nabuchodonozora i na tych kamieniach będzie miał on swój tron. Będzie karał na śmierć, zabierał do niewoli i będzie palił domy bóstw egipskich.
      44. Pan zabije Izraelitów w Egipcie za ich złe uczynki, a zostawi tylko niewielką część, by reszta Judy poznała, że słowo Pana się spełniło.
      45. Pan oznajmił Baruchowi, że da mu życie jako zdobycz, dokądkolwiek pójdzie.
      46. Prorok Jeremiasz zapowiada zniszczenie Egiptu.
      47. Zapowiada zagładę Filistynom.
      48. Pan zapowiada zniszczenie Moabu.
      49. Pan zniszczy Ammonitów, lecz potem ich los odmieni. Zniszczy także Edomitów, Damaszek, plemiona arabskie i Elam, którego los także potem odmieni.
      50. Pan zapowiada upadek Babilonu i wyzwolenie Izraela.
      51. Pan zapowiada zniszczenie Babilonu, który był młotem, narzędziem wojny. Jeremiasz wysłał Serajasza, brata Barucha do Babilonu. Udał się on razem z Sedecjaszem, królem Judzkim. Serajasz odczytał słowa zagłady na Babilon, a list symbolicznie wrzucił do Eufratu.
      52. Sedecjasz obejmując rządy miał 21 lat i panował 11 lat w Jerozolimie. Matką była Chamutal. Sedecjasz postępował źle wobec Pana, tak jak Jojakim. W 9 roku , 10 miesiącu, 10 dniu Nabuchodonozor obległ Jerozolimę, aż do 11 roku panowania Sedecjasza. W 4 miesiącu 9 dniu król uciekł z wojskiem z Jerozolimy. Złapano go i zaprowadzono do króla babilońskiego do Ribla. Wojsko zabito, a królowi wyłupano oczy i uwięziono w Babilonie, aż do śmieci. W 5 miesiącu 10 dniu (w 19 roku rządów Nabuchodonozora) wojsko babilońskie wkroczyło do Jerozolimy. Spalono świątynię i miasto. W niewoli babilońskiej było 4600 osób. Przywódców zabito. W 37 roku po uprowadzeniu do niewoli Jechoniasza, Ewil Merodak, król babiloński ułaskawił Jechoniasza, a ten jadł zawsze u króla, który zapewnił mu stałe utrzymanie.